නීල් නෙතු අගින් ඇද හැලෙන
නිලුපුල් නෙතු කැල්මන්
බලා ඉවසා හිදින්නද
සැමදාම මා දුරින් හිද
රත් පැහැකළ දෙතොල් පෙති
රෝස පැහැවු සියමැළි දෙකොපුල්
උතුරවයි මා සිත ඔබට බැදි සෙනෙහස
ඇසට අසුවන මායිමක සිට
හිනැහුණත් නුඹ මෙලෙස
ඇයි නොමවුයේ වරම් ළංවෙන්න ඔය සිතට
පරතරය ඇති අප අතර
ළංවෙන්න නොමදෙයි ඉඩකඩක්
මන්ද පමා වුයේ මා මෙතරම්
එළි දකින්නට මෙලොව
හසුව රුදු සරදමට දෛවයේ . . . . . ! ___________________________________________________________________
KB 2021.06.22
No comments:
Post a Comment