අහුලපු කතා

අද බර්ටියා කියන්නේ යන්නේ බර්ටියගේ කතාවක් නම් නෙමෙයි. මේවා ඇවිල්ලා බර්ටියත් කාගෙන් හරි අහපු කතාවල්. ඒක නිසා මේක කතාවල මුල් අයිතිකරුවන් කවුද කියන්න බර්ටියා දන්නේ නෑ. සමහර විට සමහරු මේ කතාවල් අහලත් ඇති කාගෙන් හරි.

මේ කියන පළවෙනි කතාව බර්ටියට කිව්වේ බර්ටියගේ තාත්තා. ඉස්සර ඔය පොල් කොටන් වලින් ස්ටේජ් ගහලා නාට්‍ය පෙන්නන කාලෙක එක ටවුමක් හිටපු මුදලාලිලා සෙට් එකකකටත් නාට්‍යක් පෙන්නන්න හිතුනලු. බර්ටියා දන්න තරමට ඒ කාලේ මේ නාට්‍ය පෙන්නනවට කියලා තියෙන්නේ ටිටර් පෙන්නනවා කියලා (ඕක ඉතින් ඉංශ්‍රීසි භාෂාවේ එන theater කියන වචනේ බිදිලා ආපු එකක් වෙන්න පුළුවන්). ඉතින් මේ මුදලාලිලා කට්ටිය කතා සල්ලි එහෙම එකතු කරගෙන කොළඹින් නාට්‍ය කාණ්ඩායමක් ගෙන්නුවලු ගමට, ගමේ උදවියට මේ නාට්‍ය පෙන්නන්න හිතාගෙන.

මුදලාලිලට ඉතින් සල්ලි වලින් අවුලක් නෑනේ. ලොකුවට ස්ටේජ් එක එක එහෙම ගහලා වටේටම සැරසිලි කරලා කට්ටිය මේ ටීටර් එක පෙන්නන්න ලෑස්ති වෙලා ඉතින්. වටේටම ප්‍රැටෝල් මැක්ස් එහෙම ගහලා එළිය කරලත් එක්ක. ස්ටේජ් එකේ තිරෙත් වහලා ලස්සනට තියෙනවා. දැන් ටීටර් එක පටන් ගන්න තිබ්බේ හවස 6.30 කියමුකෝ. අහල ගම් හතේම සෙනඟ ඇවිල්ලා මේ ටීටර් එක බලන්න. අපේ භාෂාවෙන් කියනවානම් කට කපලා සෙනඟ.

මොකක් හරි අකරතැබ්බයක් වෙලා ටීටර් එක පටන් ගන්න බැරිවෙලා කියපු වෙලාවට. විනාඩි 10 ක් විතර ගියා. මිනිසුසුන්ගේ සද්දෙත් වැඩිවෙනවා එහෙන් මෙහෙන්. හූවක් දෙකකුත් වැදීගෙන යනවා ඇවිල්ලා ඉන්න කොලු කුරුට්ටන්ගෙන්. මේක බලන් හිටිය වැඩේට මූලික වෙච්ච මුදලාලි තව මුදලාලි කෙනෙකුට කිව්වා ඇවිල්ලා ඉන්න සෙනඟව පොඩ්ඩක් සන්සුන් කරලා ඉක්මනට වැඩේ පටන් ගන්නවා කියලා කියලත් කියන්න කිව්වලු.

ඔන්න ඉතින් එක මුදලාලි කෙනෙක් බයෙන් බයෙන් ස්ටේජ් එක උඩට නැගලා විස්තරේ කිව්වලු. ඇතිවෙච්ච හදිස්සි ප්‍රශ්නයක් හින්දා ටීටර් එක පටන් ගන්න ප්‍රමාද වුනා. දැන් ටීටර් එක පෙන්නන නළුවෝ ඇදුම් ඇද ගන්න ගමන් ඉන්නේ. නළුවෝ ටික ඇදුම් ඇදලා ලෑස්ති වෙච්ච ගමන් රෙද්ද පළල් කරලා නාට්‍ය පෙන්නවා කියලා මාරු වුනාලු. අර ලොකු මුදලාලි ආයෙත් පොඩි මුදලාලිට කියනවලු එහෙම කියන එක හරි නෑනේ. රෙද්ද පළල් කලා කිව්වහම කැතයි වගේනේ. ඒක වෙන විදිහකට කියන්න කිව්වලු. පොඩි මුදලාලි ආයේ ගිහිල්ලා කියනවලු සමාවෙන්න වැරදීමක් වුනේ. නළුවෝ ටික ලෑස්ති වුනා විතරයි රෙද්ද උස්සලාම නාට්‍ය පෙන්නනවා කියලා.

බර්ටියාගේ හොද බොක්කක් ඉන්නවා මුට්ටියා කියලා. මුට්ටියා තමයි දෙවෙනි කතාව බර්ටියට කිව්වේ. මුස්තාෆා කියලා පොරක් හිටියලු. දන්නවනේ මුස්ෆලා සතියකට දවසක් අනිවාර්යයෙන්ම පල්ලි යන්න ඕනනේ. මේ පොර පල්ලි යන්න හරිම කම්මැලියිලු. දෙතුන් සැරයක්ම කට් එක ගහලා හිටියට දවසක් ගෙඩි පිටින්ම පල්ලියේ පූජකතුමාට මාට්ටු වුනාලු. පල්ලියේ ලොක්කෝ වගේ ඉන්න සෙට් එක මුස්තාෆගේ ගෙදරටම ගිහිල්ලා කුදලන් ආවලු පොරව පල්ලියට.

කට්ටියම කතා වුනාලු මුස්තාෆට අමතක නොවන දඩුවමක් දෙන්න කියලා. දඩුවම වුනේ දවස් හතක් කෑමක් නැතුව කළුවර කාමරේකට දාලා වහලා තියන එකලු. අම්මට සිරි වෙන්න මුස්තාෆව දැම්මලු කළුවර කාමරේට දාලා දොර වැහුවලු. දවස් හතත් ඇතුලේ ඉතින්. වතුර විතරයි හම්බවෙන්නේ.

දවස් හතකට පස්සේ කාමරේ දොර අරිනකොට මුස්තාෆා එළියට එනවලු හිටියට වඩා හොදට. කට්ටියට හරි පුදුමයි. ඇයි දෙයියනේ දවස් හතක් වතුර විතරක් බිබි හිටපු එකා හිටියට වඩා හොදට එළියට එනකොට. කට්ටිය ඇහුවලු මොනවද කලේ කියලා. මුස්තාෆා කිව්වලු ඇයි අර කාමරේ මල්ලක මුද්දරස්පලම් තිබ්බේ. මම ඒවා කකා හිටියා කියලා මුස්තාෆා ෆුල් ජොලියේ උත්තර දුන්නලු. කට්ටිය උඩ බිම බලනවලු කොහෙන්ද මේ කාමරේට මුද්දරස්පලම් කියලා. කට්ටිය හොයලා බලන කොට කලබලේට මුස්තාෆව දාලා තියෙන්නේ පල්ලියේ සුන්නත් කරන කාමරේට.

No comments: