සිත්තර පටි කතා දෙකක්

     බර්ටියා සිත්තර පටියක් බලන්න ගිහිල්ලා වෙච්ච ඇබැද්දියක් කලින් කියලා ඇති. මේකත් ඒ      වාගේ ඇබැද්දියක් තමයි. හැබැයි එක ඇබැද්දියක් වුනේ බර්ටියට නෙවෙයි. බර්ටියගේ යාළුවෝ      සෙට් එකකට. ඉස්සෙල්ලම බර්ටියට වෙච්ච ඇබැද්දිය කියලා ඉන්නම්. මේක සිද්ධවුනේ බර්ටියා      A/L කරන කාලේ. ඒ කියන්නේ 97 – 98 කාල වකවානුවේ.

     බර්ටියා මුලින්ම කෘෂි විද්‍යාවට පන්ති ගියේ ගම්පහ ඉස්පිරිතාලේ කිට්ටුව තිබ්බ හෝල් ක්ලාස්      එකකට. ඒ පන්තිය ඒ දවස් වල කලේ මේ දවස් වල බොහොම ප්‍රසිද්ධ ජීව විද්‍යා දේශකයෙක්. ආ      ඔව් ඔව්. එයා තමයි. මුල් දවස් වල කලේ කෘෂි විද්‍යාව. ඕන නම් අහලා බලන්න. සෙනසුරාදා      උදේ තමයි අපිට පන්තිය තිබ්බේ. මතක විදිහට උදේ 8.00 සිට 10.30 වෙනකම්.

     දවසක් අපිට ආරංචියක් ආවා ඇඟේ වෛරන් 3 එදා ගම්පහ නයෝමි එකේ පෙන්නන්න ගන්නවා      කියලා. අපිටත් ඉතින් ඔය මදෑ. නිවුස් එක අරන් ආවේ ආඳද කොහෙද. අපේ සෙට් එකත් යන්න      කතා වුනත් අන්තිමට සෙට් වුනේ තුන්දෙනයි. බර්ටියයි, ආඳයි, හිපාචියයි. අනිත් එවුන්      සෙට්වුනේ නෑ වැඩේට. උදේ 10.30 ෂෝ එක බලන්න පොඩ්ඩක් වේලාසන යෑමේ      අවශ්‍යතාවයක් ඇති වුනා. පරණ පරිප්පු කාපුවා තියෙන හින්දා බර්ටියා කැමති වුනේ නෑ හරියටම      වෙලාවටම එතනට යන්න.

     අපි ඉතින් සර්ට චිට් එකක් යැව්වා ඉස්කෝලේ මල් පාත්ති වගයක් හදන්න ටීචර් එන්න කිව්වා.      ඒක නිසා 10.00 යන්න අවසර ඉල්ලලා. සර්කාරයා චිට් එක කියවලා මල් පාත්ති දාන්න යන එක      ගැන පොඩි විස්තරයක් කළා. ඒකෙන් වුනේ අපේ රෙදි ගැලවුණ එක. කැම්පස් එකේ බාසාවෙන් මල් පාත්ති දාන්න යනවා කියන්නේ කෙල්ලත් එක්ක කොහෙ හරි රස්තියාදුවක් යන එකට. සර් ඉතින් අපි තුන්දෙනාව පට්ට අපහසුතාවයකට ලක්කලා අර කෙල්ලෝ කොල්ලෝ ගොඩේ.

එහෙම කළයි කියලා අපි ෂෝ එක බලන්න යන එක අත ඇරියද. නෑනේ නෑනේ. අපි තුන්දෙනා ලැජ්ජාව නොට් පොතින් වහගෙන පන්තියෙන් එළියට පැනලා ෆිල්ම් එක බලන්න ගියා. අපි යනකොටත් සෙනඟ. හැබැයි ග්ර්ල් ෆ්‍රෙන්ඩ් බලන්න ගියා වගේ අවුලක් තිබ්බේ නෑ අපිට. අපිත් පෝලිමේ ඉදලා ඕ.ඩී.සී ටිකට් තුනකුත් අරන් ඇතුලට රිංගුවා ෆිලුම බලන්න. 10.30 වෙනකොට කට කපලා සෙනඟ. හොද වෙලාවට එදා වගේ කෑල්ලක් ආවේ නෑ. හැබැයි කපල්ස් දෙක
තුනක්ම හිටියා.

දැන් කට්ටිය ෆිලුම පටන් ගන්නකම් බලන් ඉන්නවා. මෙන්න යකෝ ඕ.ඩී.සී එක දිගේ බැලුමක් එනවා. ඒක බැලුමක් කිවුවට බැලුමක්ම නෙවෙයි. කවුරු හරි ෆිලුම බලන්න ආපු අපතයෙක් කොපුවක් පුම්බලා. නෑ බන් පෑන් කොපුවක් නෙවෙයි. ඒවා පුම්බන්න පුළුවන්යෑ. කොන්ඩම් එකක් දෙයියනේ.

ටිකකින් ෆිලුම පටන් ගත්තා. හපෝ මොලෝ රහක් නැති ෆිල්ම් එකක්. කවුරු මේවා හදනවද කියලා හිතුණා එක් බලනකොට. සුමනා ගෝනමසුයි රන්දි චශිකයි එහාටයි මෙහාටයි කැරකැවෙන සීන් ටිකක් තියෙන්නේ. කිසිම වැඩක් නෑ. සල්ලි දීලා ආපු එකේ ෆිල්ම් එක ඉවර වෙනකම් ඉදලා කුණුහරුපෙන් බැණ බැණ හෝල් එකෙන් එළියට බැස්සා. ඔහොම වුනයි කියලා අපි පාඩමක් ඉගෙන ගත්තද? කොහෙත්ම නෑ. ආයෙත් ඔය වගේ ඒවා බලන්න ගියා වරද්දන්නේ නැතුව.

දෙවෙනි කතාවට මූලික වෙන්නේ බර්ටියගේ යාළුවෝ ටිකක්. මතක විදිහට මේ කතාව කිවුවේ රාජ හංසයා හරි කටු පොලොසා දෙන්නගෙන් එක්කෙනෙක්. මේ සෙට් එක කොළඹ ඉස්කෝලේකට ගියේ. කට්ටිය දවසක් ඉස්කෝලෙන් පැනලා ෆිලුමක් බලන්න ගිහිල්ලා යුනිෆෝම් එක පිටින්ම. අවුලක් නැතුව ඇතුලටත් ගියාලු මුන් නිතර දෙවේලේ යන සෙට් එකක් නිසා. කට්ටිය ගිහිල්ලා කොළඹ තවත් ඉස්කෝලෙකට යන සෙට් එකක් ගාව වාඩිවෙලා ඒ ඉස්කෝලේ වගේ ෆිල්ම් එක පටන් ගන්න කම් බලන් ඉන්නවලු.

     ඔන්න ඉතින් ෆිල්ම් එක පටන් ගත්තා. පටන් අරන් නම් එහෙම දාලා      ටිකක් වෙලා යනකොට කොළඹ මුන් යන ඉස්කෝලේ පෙන්නනවලු      ෆිලුමේ. ඒ සීන් එක යනකොටම මුන් එක්ක ගිය එක ගෝතයෙක්      සද්දෙට කිව්වලු “මචං මචං, අන්න අපේ ඉස්කෝලේ” කියලා. කට්ටියට      ඉතින් ඇදන් එන්න රෙදි නෑලු. ෆිලුම ඉවරවුනාට පස්සේ ෂේප් එකේ      මූණුත් කවර් කරගෙන කට්ටිය එළියට ආවලු අරෑටත් බැණ බැණ.

     ෆිල්ම් ගැන කතා ලියන්න තියෙන්නේ කොල්ලොත් එක්ක ගියොත්      තමයි. කෙල්ල එක්ක ගියොත් එහෙම ෆිල්ම් එක පටන් ගන්නකොට      අකුරු දානවයි ඉවරවෙනකොට අකුරු දානවයි තමයි මතක. මැද      බැලැන්ක්. අන්න එහෙමයි එතකොට වෙන්නේ.

KB 2020.10.08

No comments: