අපි උසස් පෙළ කරන්න ගියහම අපේ ඉස්කෝලෙට වෙන ඉස්කෝල වලින් ළමයි ගත්තා උසස් පෙළ පන්ති වලට. කෘෂි විද්‍යාව පන්තියටම පරණ ළමයි දහදෙනයි ද කොහෙද හිටියේ. බර්ටියා, දොළයා, ආඳා, දීප්ති, පණ්ඩුලයා, දරකඩියා, මේනකයත්, ආනන්දයා එක්ක තව දෙන්නෙක් ද කොහෙද හිටියා බර්ටියාට නම් වලින් කියන්න මතක නෑ. අපි ඉතින් ඔය අළුත් සෙට් එකට හීන් සැරේ නවක වදය පාරක් එහෙම දුන්නා ඉතින්. අනේ දරුණු දේවල් තිබ්බේ නෑ. බර්ටියාලා වැඩිපුරම කල්පනා කලේ බඩ පුරවා ගැනිම නිසා අපි සෑහෙන්න බිස්කට් එහෙම කෑවා අළුත් ළමයි ගාණේ. ඔය අළුතින් ආව සෙට් එකේ පොරක් හිටියා පොල්පිටිමූකලාන පැත්තේ. මිනිහා ආපු දවස්වලම සිරිපාල ගැන කතා කිව්ව නිසා අපි පොරට සිරිපාල කියලා කාඩ් එකක් ගැහුවා. පස්සේ සිරිපාල කෙටිවෙලා සිරා වුනා. සිරා ආපු මුල්ම දවස්වලම අපේ ආඳා මල්ලිට හිතුනා සිරාට අළුත් විදිහේ නවක වදයක් දෙන්න.
ඒක නිසා මේකා දවසක් සිරාට කිව්වා "සිරාේ තෝ හෙට එනකොට ජොකා නොදා එන්න ඕන කියලා. සිරත් ආඳාට තිබ්බ බයටමද කොහෙද පහුවදා සිරාවටම ජොකා නාෙදා ආවා. දැන් ඉතින් කට්ටිය හිතයි කොහොමද එහෙම කියන්නේ සිරා ජොකා ඇදලා එන්න ඇති බොරුවට අපිට නෑ කියන්න ඇති කියලා. එව්වා කොහෙද අපිත් එක්ක සහෝදරයා. එහෙම බොරු කරන්න බෑ, අපි ඒක බලලම මූ ජොකා දාලා නෑ කියන එක තහවුරු කරගත්තා.
තව පාරවල් එහාට මෙහාට විසි වෙන්න කලින් අපි පැනලා දෙන්නව අල්ලගෙන ප්‍රේම ජවනිකාව අවසන් කරලා දැම්මා. කොහොම හරි හවස ඉස්කොලේ ඇරෙන්න ටිකකට කලින් හිපාට වමනේ ගිහිල්ලා. ඒ වෙලාවේ බර්ටියා පන්තියේ හිටියේ නෑ. හිපා ඇවිල්ලා බර්ටියාට විස්තරේ කිව්වහම බර්ටියා කිව්වේ දැන්මම ඉස්පිරිතාලේ පලයන් කියලා. මොකද ආඳා ගැහුව පාරට හිපාගේ ඔළුව වැදුනනේ කළු ලැල්ලේ. වැරදිලා හරි ඒ ඔළුව අැතුලේ අබ ඇටයක තරම්වත් මොළයක් තිබ්බා නම් මොකක් හරි අවුලක් වෙන්න ඉඩ තිබ්බ නිසා තමයි බර්ටියා කිව්වේ ඉස්පිරිතාලේ පලයන් කියලා. එදා හවස අපිට සමාධියේ සරත් සර්ගේ සත්ත්ව විද්‍යාව පන්ති. පහේ කල්ලිය ඉතින් කඩේට ගිහිල්ලා මාරි බිස්කට් එකක් කාලා තේ එකක් බීලා ආපහු පන්තිය පැත්තට එනකොට හිපාව හම්බවුනා. මේකා ඉදන් කියනවා මචං මම හවස ලුණු කාලා හිටියේ, ඒකයි මට වමනේ ගියේ කියලා. බර්ටියා ඉතින් ගත් කටටම ඇහුවා ඈ බොල තොට ලුණු කැටයක් කෑව පලියට වමනේ යන්නේ තො බඩදරු වෙලාද කියලා. හිපා සද්ද නැතුව මාරු වෙලා ගියා. ඒත් ඒකට පහුවදා ඉදලා ගර්භනී කියලා කාඩ් එකක් වැදුනා. ඒකේ සම්පූර්ණ ගෞරවය අයිති වෙන්න මේ බර්ටියාට තමයි.
උසස් පෙළ කරන මුල් කාලේ ගම්පහ තිබ්බ කොළ පාට ටයි එක තියෙන බාලිකාවේ කලා අංශයේ ඉගෙන ගත්ත වසන්ති කියලා ගෑණු ළමයෙක්ට බර්ටියාගේ හිත ගිහිල්ලා තිබ්බා. ඒ ආදරය නිසා බර්ටියා සෑහෙන කට්ටක් කෑවා. සෑහෙන පිස්සු වැඩත් කලා. ඒත් අවාසනාවක මහත මේ ගෑණු ළමයාගෙන් බර්ටියාට සහනදායි උත්තරයක් ලැබුනේ නෑ. කොමනලා දොළයලා වැඩේට උපරිම සහයෝගය දුන්නත් වැඩේ හරි ගියේ නෑ. බර්ටියාගේ හිතේ ඇතිවෙච්ච දෙවෙනි ආදරයත් අවසන් ගමන් ගියා මේ ගෑණු ළමයගේ වෙනස් නොවෙන උත්තරෙත් එක්ක. ඔය අතරෙදි තමයි දැන ගත්තේ මේ ගෑණු ළමයා අපේ ආඳා මල්ලිගේ නෑයෙක් කියලා. ඉන්නෙත් මෝල පාර පැත්තේ කියලා. ඉතින් තදටම හිත රිදොගෙන හිටපු බර්ටියා ආඳාගෙන් සහයෝගයක් ඉල්ලුවා.
ආඳාත් ඉතින් උපරිම සහයෝගය දෙන්නම් කියලා කිව්වා. සතියකට පස්සේ විතර මේකා ඇවිල්ලා කියනවා අන්න වසන්තිලගේ අම්මත් උඹ ගැන දැනගෙන, උඹ ලේ වලින් ලියුමක් ලිව්වා කියලත් දන්නවා. උඹව හම්බවෙන්න ඕන කියලත් කිව්වා. ලබන සෙනසුරාදා වරෙන් අපේ ගෙදර කිව්වා. කිරි අප්පට කළේ පොළොවේ ගැහුවා කිව්වලු. මොකක්ද මේ නස්පැත්තිය බර්ටියට පාත්වෙච්ච. දැන් මොනවා කරන්නද වෙන්න නැන්දම්මාවත් හම්බවෙලා දුවව ඉල්ල ගන්න හිතාගෙන බර්ටියා සෙනසුරාදා උදේ තිබ්බ පන්තිය ඉවරවෙලා දොළයත් එක්ක ගියා ආඳලගේ ගෙදර. ගෙදර වසන්තිලගේ අම්මා තියා ආඳාවත් නෑ. අපි දෙන්නා ආපහු ගම්පහට යන්න යනකොට අපි දෙන්නා නගින්න ගිය බස් එකෙන් මේ නසරාණියා බැස්සා. මේකා ඒ පාර කියනවා වසන්තිගේ අම්මා අද ගෙදර නැහැයි කියලා. බර්ටියි දොළයයි ඉතින් ලස්සන සුද්ධ සිංහල වචන කීපයක් පාවිච්චි කරලා මේකව අමතලා ආඳත් එක්කම ආපහු ගම්පහට ගියා ඊළග පන්තියට යන්න. බර්ටිය කවදාවත් වසන්තිගේ අම්මව හම්බවුනේ නෑ. මේකා සුපුරුදු පරිද කෙබරයක් අත ඇරලා.
මේවා තමයි ඉතින් ආඳා ගැන මතක තිියෙන විස්තර. අපේ කෘෂි විද්‍යාව පන්තියේ කවුරුවත් හම්බ වුනෙත් නෑ ළගකදී පරණ විස්තර මතක් කරගන්න. මොනා කරන්නද ඉතින්, බර්ටියාට මතක තියන විදහට තමයි ලියන්නේ. මේ ටික කොටාගන්නත් පැය ගාණක් ගියා. සෑහෙන දවසක් නොලියා ඉදලා බර්ටියා කම්මැලි වෙලා කියලයි බර්ටියා හිතන්නේ. මේ මාසෙට බ්ලොග් සටහන් පහක් වත් ලියන්න බර්ටියාගේ අදහසක් තියෙනවා. බලමු උත්සාහ කරලා හරියයිද කියලා. සිංහලෙන් ටයිප් කරන්න සෑහෙන්න මහන්සි වෙන්නත් එපායෑ. කට්ටියට බර්ටියාගේ කතා එපා වෙලාද මන්දා. කියවන කට්ටිය කොමෙන්ට් එකක් වත් දාන්නේ නෑ. කියවන කව්රු කව්රුත් බැනලා හරි කොමෙන්ට් ඒක බර්ටියාගේ හිතට හොදයි. එහෙනම් අදට බර්ටියා ගිහිල්ලා එන්නම්.
No comments:
Post a Comment