ලාවා කේක්

     මේ කතාව බර්ටියා අටම්පහියට ලියලා බ්ලොග් එකට දාන්න බැරිවෙච්ච කතාවක්.      මේක වුනේ ගිය අවුරුද්දේ ජූනි මාසේ 22 දා. බර්ටියා වැඩ කරන ජාත්‍යාන්තර      පාසලෙන් සාමාජ සේවා ව්‍යාපෘතියක් ක්‍රියාත්මක කලා. ඒ පිළියන්දල SOS ළමා      ගම්මානයට වියලි ආහාර ද්‍රව්‍ය ඇතුළු භාණ්ඩ තොගයක් ලබා දීම. මේ කතාව නම්      ඒ ගැන නෙමෙයි (ඒ ගැන පස්සේ දවසක කියන්නම් කෝ).

      ඔය කටයුත්ත ඉෂ්ඨ සිද්ධ කරලා එන ගමන් අපේ කට්ටිය කඩවත ප්‍රසිද්ධ රොටි      කඩයකට ගොඩ වැදුණා (මේවා ජාත්‍යාන්තර රොටි හරිද ලංකාවේ ඒවා වගේ      නෙමෙයි). කට්ටිය කිව්වට මහ ගොඩක් හිටියේ හිටියේ නෑ. අපේ කට්ටිය බර්ටියත්      එක්කම පස් දෙනයි. මොකද රටේ ඒ වෙනකොට තිබ්බ ආරක්ෂක තත්වෙත් එක්ක      පස්දෙනෙකුට වඩා පිළියන්දල SOS එකට ඇතුල් වෙන්න අවසර ලැබුණේ නෑ      (බෝම්බ සීන් තමයි ඉතින්). අපි රොටි කඩේ ඇතුලත තිබ්බ මේසෙකින් වාඩි වුනා. පොඩ්ඩ වෙලාවකින් රොටි කඩේ වැඩ කරන ගෑනු ළමයා ආවා මෙනු එකකුත් උස්සගෙන.

අපේ ප්‍රින්සිල්පල් මැඩම් මෙනු එක බලලා එකේ ස්ටොපැෂල් ෆැමිලි පැක් එකක් ගන්න තීරණය කලා. ඉස්සෙල්ලාම අල ද නැත්නම් සුදු ළූනු පාන් ද කියලා තීරණය කරපු තරගෙන් බර්ටියා ඒ කියන්නේ සුදු ළූනු පාන් පරාජයට පත් වුනා. කරන්න දෙයක් නෑ. ඉතුරු ටිකත් ඕඩර් කලා. ඕය ඕඩර් කරපු ෆැමිලි පැක් එකට නොමිලේ හම්බවෙනවා තඩි කොකා බෝතලයකුයි ලාවා කේක් හතරකුයි.

දැන් අපේ සද්දේ රොටි කඩේ දෙක වෙන්න. හරියට දෙක වසරේ සෙට් එකක් කඩේ ගිහිල්ලා වගේ. වැඩිම සද්දේ කාගෙද දන්නවද? අපෝ ඒක කියන්න බෑ. නෑ නෑ මගේ නෙමෙයි. බර්ටියා ඉතින් අහිංසකයානේ. කොහොම හරි අපි කට්ටිය අල තම්බපුවත් කාලා තඩි රොටියකුත් ගිලලා අර කොකා බෝතලේම ඉවර කලාට පස්සේ තමයි ලාවා කේක් ටික හම්බවුනේ. පහක් හිටියට කේක් හතරයි හම්බවුනේ ඉතින්. අපි ඉතින් කොම්බුව ලොප් නොකරගෙන බෙදා හදාගෙන ලාවා කේක් කන්න ගත්තා.

මේ වෙනකොට නම් තව කට්ටිය තව ඇවිල්ලා හිටියා වටේ පිටේ මේස වලට. දැන් කට්ටිය බැරි බැරි ගාතේ ලාවා කේක් කනවා. ඔහොම කේක් කන ගමන් අපේ ප්‍රියදර්ශනී ටීචර් කිව්වා, බලන්න කෝ අනේ මේවා ලාවා කේක් වුනාට එන්නේ චොකලට් රහනේ කියලා. අම්මට සිරි ඒ කියන්නේ ප්‍රියදර්ශනී ටීචර් මීට කලින් ලාවා වල රස ටෙස්ට් කරලා තියෙනවා. ඕක කියලා ඉවර වුනා විතරයි අපේ කටවල් වලින් මහ සද්දෙට පැන්න හිනාව රොටි කඩේ වීදුරුත් දෙදරවලා දැම්මා.

දැන් කට්ටියම බඩවල් අල්ලගෙන කැහැ කැහැ හති දදා හිනා වෙනවා. මේ අවු අස්සේ අපේ රොටි කඩේ ගෑණු ළමයා දුවගෙන ඇවිල්ලා කියනවා මැඩම් හිනාව වුට්ටක් අඩු කරන්න, අනිත් අයට කරදරයි කියලා අපේ හිනාවෙන්. ඔන්න අපිට වෙච්ච දේ ලාවා කේක් කන්න කියලා. යන්තම් කඩවතින් ගුටි නොකා එන්න ආවා ලාවා කේක් කාලා.

KB 2020.10.16

ගුරු වෘත්තියේ අත්දැකීම් 03

     බර්ටියා වෘත්තීයෙන් ජීව විද්‍යා ගුරුවරයෙක් කියලා බර්ටියගේ බ්ලොග් එක      කියවන අය නම් දන්නවා. ජීව විද්‍යාවට අමතරව සාමාන්‍ය විද්‍යාව, තොරතුරු      තාක්ෂනය හා සෞඛ්‍ය හා ශාරීරික අධ්‍යාපනය යන විෂයනුත් බර්ටියා වැඩ කරන      ජාත්‍යාන්තර පාසලේ උගන්නනවා. අඩු ගානේ පීරියඩ් 30ක් වත් තියෙන්න      ඕනනේ. ඒකයි ඔච්චර විෂයන් ගොඩක්. බර්ටියා වැඩිපුරම කැමති කෙම්බ්‍රිජ්      විභාගය සඳහා ජීව විද්‍යාව උගන්නන්න. බර්ටියාට අද ඕනම පන්තියක් පාලනය      කරගැනීමේ හැකියාව තිබ්බත් බර්ටියා උගන්නන් පටන් ගන්න කාලේ ඒක එහෙම      වුනේ නෑ. අද කියන්න යන්නේ ඒ ගැන විස්තරයක්.

     බර්ටියා ගුරුවරයෙක් වෙන්න හිතාගෙන හිටපු එකෙක් නෙවෙයි. ඒත් රස්සාවක්      නැතුව වේලි වේලි ඉන්න කොට ලකියා තමයි ඒ දවස් වල ලකියා උගන්නපු      දෙමටගොඩ තිබ්බ ජාත්‍යාන්තර පාසලක උගන්නන්න සෙට් කරලා දුන්නේ. ඒ      උදව්ව බර්ටියට හැමදාටම මතක තියෙනවා. ලකියා ඒ ඉස්කෝලේ ප්‍රින්සිපල්ට      කතා කරලා විස්තරය කියලා බර්ටියට කිව්වා ගිහින් ප්‍රින්සිපල්ව හම්බවෙන්න      කියලා. හැබැයි මැඩම් එක්ක කතා නොකර ප්‍රින්සිපල් සර්වම හම්බවෙන්න කියලා      තමයි ලකියා වගේම ශාමිනිත් බර්ටිට උපදෙස් දුන්නේ. ඒ දවස් වල බර්ටියගේ      විවෘතයේ යාලුවෝ 10 විතර එතන වැඩ කළා.

     බර්ටියත් 2007 දෙසැම්බර් මාසේ සෙනසුරාදා දවසක උදේම සහතික ටිකත්      උස්සගෙන දෙමටගොඩ තිබ්බ මේ කියන ජාත්‍යාන්තර පාසලට ගියා. ඒ තට්ටු තුනක ගොඩනැඟිල්ලක්. ගාමන්ට් එකක් ඉස්කෝලයක් කරලා. බර්ටියගේ වෙලාවට ප්‍රින්සිපල් සර්ම හිටියා. පරණ වාසනාවක් තිබිලා බර්ටියට රස්සාව හරි ගියා. මාසෙකට රුපියල් 9,000.00 දෙන්නම් කිවුවා, ඊ.පී.එෆ්, ඊ.ටී.එෆ් මුකුත් නැතුව. . බර්ටියත් හා කිවුවා කීයක් හරි ලැබෙනවානේ කියලා හිතලා. ජනවාරි මාසේ පළවෙනිදා ස්ටාෆ් මීටින් එකක් තියෙනවා ඒකට එන්න පිනා කිවුවා

බර්ටියත් ඉතින් ජනවාරි මාසේ පළවෙනිදා ගියා ස්ටාෆ් මීටින් එකට ගියා. අපේ කට්ටියෙන් ලකියා, හීරා අයියා, ලාංකි නංගි, ශාමිනී, චාමිනී, චින්තා කට්ටිය හිටියා. අවුරුද්දේ පළවෙනිදා නිසා පිනා හැමෝටම රුපියල් 100 ගානේ බෙදුවා. ඊට පස්සේ හැම ස්ටාෆ් මීටින් එකකම අද දක්වාම අහන බයිලා ටික කිවුවා. ඒ බයිලා සදාකාලිකවම සමානයි ඉතින්. මුළු මැනේජ්මන්ට් එකම පිනයි පිනාගේ වයිෆයි නිසා දැන් වගේ ටොප් මැනේජ්මන්ට් එකෙන් එන වැල් බයිලා නෑ. ඒක නිසා ස්ටාෆ් මීටින් එක වැඩිම වුනොත් පැය භාගයයි. දැන් වගේ වැල් දුවන්නේ නෑ.

බර්ටියට හම්බවුනේ හය, හත, අට, නවය පන්ති වලට විද්‍යාව උගන්නන්න. ඒ ඉස්කෝලේ මුස්ලිම් නිසා මුල් දවස් වල ගෑණු ළමයි පිරිමි ළමයි වෙන්කරලා තිබ්බේ. ඔන්න ඉතින් ගේම. ඒ දවස්වල දැන් වගේ කඩ්ඩත් බෑ. බර්ටියා හරිම අමාරුවෙන්
තමයි ගේම ගහගත්තේ. හරියට අච්චු පොතක් වත් තිබ්බේ නෑ ඉස්කෝලෙන් දීලා. ඉන්ටර්නෙට් එකත් නෑ අද වගේ. ඒ දවස් වල බර්ටියට කොම්පියුටර් එකකුත් තිබ්බේ නෑ.

විෂය කරුණු දැනගෙන හිටියට ඉංශ්‍රිසි දැනුම අඩු නිසා එක දිගටම උගන්නගෙන
යන්න බෑ. සැරෙන් සැරේ පොත බලන්න ඕන වචන මතක කරගන්න. ළමයි අමතර ප්‍රශ්න ඇහුවට උත්තර දී ගන්න බෑ. බර්ටියට හොදට මතකයි නවය වසරේ පන්තියේ (නවය වසරේ ගෑණු ළමයි ඉන්න පන්තිය බර්ටියට තිබ්බේ) ගෑණු ළමයින්ට සිංහලෙන් පාඩම විස්තර කරලා දුන්නා. එක ගෑණු ළමයෙක් හිටියා ඒ ළමයට සිංහලත් බෑ. හිතාගන්නකෝ බර්ටියා වැටිච්ච අමාරුව. ආරම්භය ලැජ්ජා සහගතයි තමයි. ඒත් ඒවා කියන්න ලැජ්ජා වෙන්න ඕන නෑ.

ගෙදර ගිහිල්ලා පහුවදාට කරන්න තිබ්බ පාඩම දහ සැරයක් විතර බලනවා. සමහර වචන වල තේරුම ඉංශ්‍රීසි සිංහල ශබ්ද කෝෂයෙන් බලලා පැන්සලෙන් අච්චු පොතේ ලියාගන්නවා. හරියට සටහනක් දෙන එක තමයි ලොකුම ප්‍රශ්නේ වෙලා තිබ්බේ. අලුතෙන් දෙයක් දෙන්න වචන දන්නේ නෑ. හරියට ගලපලා ඉංශ්‍රීසි ටික ලියගන්න බෑ. අච්චු පොතේ තිබ්බ සටහනම යන්තම් පොඩ්ඩක් වෙනස් කරලා තමයි දෙන්නේ. අච්චු පොතක් නැති වුනොත් උගන්න ගන්න බෑ. හරිම දුක්බරයි ඉතින් ආරම්භය.

     හතේ පන්තියට උගන්නන්න බර්ටියට අච්චු පොතක් තිබ්බේ නෑ.      පන්තියේ ළමයෙක්ගේ අච්චු පොතකින් තමයි පාඩම කළේ. එක      සැරයක් අමතර පන්තියක් දැම්මා හතේ පන්තියේ විෂය නිර්දේශය      (Syllabus) එක ආවරණය කරගන්න. කරුමේ කියන්නේ එදාම අර      අච්චු පොත තියෙන ළමයා ඉස්කෝලේ ආවේ නෑ. පන්තියටම එක      අච්චු පොතයි තිබ්බේ. බර්ටියට ඉතින් අමතර පන්තිය කැන්සල්      කරන්න සිද්ධ වුනා එදා. මෙන්න ටිකකින් පිනා එනවා බර්ටියව      හොයාගෙන. ඇවිල්ලා බර්ටියට දෝස් මුරයක් දාලා ගියා එහෙම පන්ති      කැන්සල් කරන්න බෑ කියලා.

     ඒ ළමයි පන්ති කියලා ආවහම පන්ති කැන්සල් කලොත් හවස්      වෙනකම් යන්න විදිහක් නැහැයිලු. අපිට වගේ බස් වල ගිහිල්ලා      පුරුද්දක් නෑ ඒ ළමයින්ට. වැඩි හරියක් ළමයි ඉස්කෝලේ ඉන්නේ      ත්‍රී වීල් එකේ. අන්තිම ශෝචනීයයි ඒ දවස් වල තත්වය. කොහොම      හරි පිනා ගිහිල්ලා විද්‍යාව කරන ගෞරි ටීචර්ට කියලා තිබ්බා බර්ටියට      අච්චු පොතක් හොයලා දෙන්න කියලා. පහුවදා ගෞරි ටීචර් අච්චු පොතක් ගෙනල්ලා දුන්නා. යන්තම් අච්චු පොත් ප්‍රශ්නේ විසදිලා බර්ටියට හුස්මක් කටක් ගන්න පුළුවන් වුනා.

පිරිමි ළමයිගේ විනය අන්තිම සවුත්තුයි. පන්තියකට වේවැලක් අරන් යන්නේ නැතුව උගන්නන්න බෑ. අත දිග ඇරලා වේවැල පාවිච්චි කරන්න අපිට අවසර තිබ්බා. පොඩ්ඩක් එහා මෙහා බැලුවොත් වලියක්. බර්ටියට මුල් කාලේ පිරිමි ළමයින්ගේ පන්ති පාලනය කරගන්න බෑ. මාරම සද්දෙයි. අහල පහල පන්ති වල අයත් උගන්නන්නේ අමාරුවෙන්. බර්ටියා දෙතුන් සැරයක්ම බැනුම් අහලා තියෙනවා ප්‍රිනාගෙන් පන්තිය කොන්ට්‍රොල් නෑ කියලා.

එක සැරයක් පොර ස්ටාෆ් මීටින් එකකදිත් ඔය කතාව කියලා බර්ටියව නැති නාස්ති කරලම දැම්මා. එහෙම හිටපු බර්ටියා අද වෙනකොට ක්ලාස් කොන්ට්‍රොලින් වලින් හොදම තැනක ඉන්නවා කියලා බය නැතුව කියන්න පුළුවන්. ඒ අර ලබපු අමිහිරි අත්දැකීම් වල ලද පන්නරය.

මොනවා වුනත් පිනා බර්ටිගේ උගැන්නිල්ලට වචනයක් කිව්වේ නෑ. පොර කිව්වේ බර්ටියා හොදට උගන්නනවා කියලා. පොර සමහර වෙලාවට ඇවිල්ලා උගන්නනවා බලන් ඉන්නවා. පොර කෙළින්ම කියනවා ළමයි අඩුවෙන් ළකුණු ගත්තට කමක් නෑ බර්ටියා උගන්නන විදිහ හොදයි කියලා. ඒ අතින් බර්ටියට යම් වාසනාවක් තිබ්බා.

පිනා නිතරම ලෙසන් ප්ලෑන් ලියන්න කිවුවත් අපි කවුරුවත් ඕවා
ලියන්න උනන්දු වුනේ නෑ. අපිට තිබිම ලොකුම ප්‍රශ්නේ තමයි වෙලාවට පඩි හම්බවෙච්ච නැති එක. දහවෙනිදට තමයි පඩි හම්බ වෙන්න තිබ්බේ. ඒත් ඕක ගන්න සෑහෙන දුකක් විදින්න වුනා. ළමයින්ගෙන් සල්ලි හරියට එකතු වුනේ නැතිවුනහම පඩි හම්බවෙන්න පරක්කුයි. පිනා තව එක එක බිස්නස් කරනවා. ඒවා නිතරම පාඩුයි. කෙළවෙන සීන් තමයි තියෙන්නේ. ඉතින් අපිට පඩි නෑ.

එක සැරයක් පොර මට්ටක්කුලියෙන් ඉඩම් අක්කර දෙකක් අරන් තිබ්බා ඉස්කෝලේ තිබ්බ බිල්ඩින් එක උගස් කරලා. අන්තිමට බලනකොට මට්ටක්කුලියේ ඉඩම ආණ්ඩුවේ එකක්. විකුණපු එකයි පිනාගේ ලෝයර්කාරයයි එකතු වෙලා පොරට ගේමක් දීලා. ඉතින් පඩි ලැබුණේ
නෑ අපිට වෙලාවට.

සමහර මාස වල රුපියල් 5000 විතර ලැබෙනවා. සමහර වෙලාවට චෙක් ලියලා දෙනවා. අපි ඉතින් ඉස්කෝලේ ඇරුණ ගමන් ළඟ තියෙන මහජන බැංකුවට දුවනවා චෙක් එකෙන් සල්ලි ටික ගන්න. පරක්කු වුනොත් එකවුන්ට් එකේ සල්ලි නැතිවෙන්න පුළුවන් නිසා. හැබැයි දැන් බර්ටියා වැඩ කරන ලොකු නමක් තියෙන ඉස්කෝලේ වගේ නෙවෙයි මිනිහා කවදාවත් අපිට හම්බවෙන තුට්ටු දෙකට විද්දේ නෑ එහෙම වුනා කියලා. අන්තිම සතේට සල්ලි බේරුවා පරක්කු වෙලා හරි. දැන් එවා ගැන කතා නොකර ඉමු ඉතින්.

එක ඇවිල්ලා මුස්ලිම් ඉස්කෝලයක්. සිංහල ස්ටාෆ් එක 15ක් විතර හිටියේ මුළු ඉස්කෝලෙටම. පොර සල්ලි හම්බවුනාහම ඉස්සෙල්ලම සල්ලි බේරුවේ සිංහල ස්ටාෆ් එකේ. පොර හැමදාම කියන්නේ සිංහල ටීචර්ස්ලා මුස්ලිම් අයට වඩා හොදට උගන්නනවා කියලා. පොරගේ කටේ හැම ස්ටාෆ් මීටින් එකකම කියන තව දෙයක් තිබ්බා. උගැන්වීම කියන්නේ ශුද්ධ වු රැකියාවක් (Teaching is a Holy Job) කියන එක. ඒක නම් බර්ටියා හැමදාටම පිළිගන්න දෙයක්.

වෙලාවට පඩි ගෙවන්නේ නැති නිසා අපි දෙයියනේ කියලා නිවාඩු ගත්තා. කැම්පස් එකේ විභාග වලට, ප්‍රැක්ටිකල් වලට යන්න, පරක්කු වෙලා ඉස්කෝලේ එන්න අපිට කිසිම කරදරයක් තිබ්බේ නෑ. සමහර වෙලාවට අපි කෝල් එකක්වත් දුන්නේ නෑ. අපෙත් වැරදි තමයි ඒවා. පොර ඉතින් ඒවට බර බරේ දැම්මට අපි ගණන් ගත්තේ නෑ. හැබැයි පොර කවදාවත් බර්ටියට වචනයක්වත් කිව්වේ නෑ නිවාඩු ගැන. බර්ටියා හවස පන්ති දාලා හරි විෂය නිර්දේශය ආවරණය කළා. පොර ඒක ගැන සැටිස්. පොර බර්ටියට කිව්වේ නිවාඩු ගත්තට ඔයා සිලබස් එක පන්ති දාලා කවර් කරන නිසා අවුලක් නෑ කියලා. ඔය නිවාඩු ප්‍රශ්නෙට වැඩිපුරම බැනුම් ඇහුවේ අපේ චින්තා තමයි.

     ඉගැන්වීම ගැන බොහොම දේවල් දැනගත්තේ මේ ඉස්කෝලේ ගෙවුන      අවුරුදු දෙක ඇතුලේ තමයි. අවුරුද්දක් විතර යනකොට ක්ලාස්      කොන්ට්‍රොලින් හදාගෙන සුද්දා වගේ උගන්නන්න බර්ටියාට      හැකියාවක් ලැබුණා. බර්ටියා ඒ තත්වෙට එන්න ගොඩක් මහන්සි      වුනා. එක සැරයක් 9 පන්තියේ රොෂානලා අපේ ශාමිනි එක්කද      කොහෙද කියලා තිබ්බා බර්ටියා ඉංශ්‍රීසි කතා කරන්නේ සුද්දෙක් වගේ      කියලා. ඒ වෙනකොට එක සිංහල වචනයක් පාවිච්චි කළේ නෑ බර්ටියා      උගන්නන්න.

     අපිත් එක්ක උගන්නපු හිරා නැත්තම් හිරෝෂ් අයියා බර්ටියට ලොකු      උදව්වක් වුනා උගන්නන වැඩ වලට. බර්ටියා විතරක් නෙවෙයි අනිත්      සෙට් එකත් නොදන්න වචනයක් අහගන්න මොනවා හරි උදව්වක්      ඉල්ලගන්න හිරා ගාවට තමයි දුවගෙන ගියේ. හිරා අපි හැමෝටම උදව්      කලා, උපදෙස් දුන්නා. සමහර වෙලාවට ජීවිතෙත් කියලා දුන්නා. බර්ටි උඹ මෙහෙම කරපන් කියලා කිව්වේ හිරෝෂ් අයියා. ඒ දේවල් හැමදාටම මතකයි.

අද වෙනකොට බර්ටියා ඉන්ටර්විව් එකකට ගියොත් ඕනම තැනකින් පාඩමක් කරන්න හැකියාවක් ලැබිලා තියෙනවා. ඒකට එකම විනාඩියකවත් පෙර සුදානමක් අවශ්‍ය වෙන්නේ නෑ. එතනට එන්න බර්ටියා සෑහෙන කට්ටක් කෑවා. අද වෙනකොට නම් තත්වය ලේසියි. ඉන්ටර්නෙට් තියෙනවා. ඕන තරම් උගන්නන්න ඕන කරන විඩියෝස් නෝට්ස් හොයා ගන්න පුළුවන්. එක ලොකු වාසියක් වගේම පහසුවක්. කාලය ඉතුරු වීමක්.

ඔන්න ඔහොම දුක්බර, ශෝචනීය ආරම්භයක් තමයි බර්ටියට තිබ්බේ. බර්ටියා අද ඉන්න තත්වෙට ඉන්න ගොඩක් දුක් වින්දා. මහන්සි වුනා. තවත් ඉතින් දුක් කරදරවල නම් අඩුවක් කියලා නෑ. පටන් ගන්න කොට ප්‍රශ්න ඇති වෙනවා. ක්ලාස් එක කොන්ට්‍රොල් කරගන්න බැරිවෙනවා. උගන්නන්න අමාරුයි. සද්දේ වැඩියි. ඒවා අවුලක් කරගන්න එපා. ඒවා හදාගන්න පුළුවන් තමන්ගේ උත්සාහයෙන්. හැබැයි උගන්නන්න පටන් අරන් අවුරුද්දක් ගියාට පස්සෙත් ඒ දේවල් එහෙම්ම නම් අන්න එතන අවුලක් තියෙනවා. එතන තියෙන්නේ ඒ ගුරුවරයගේ වැරැද්දක්. ඒක හදාගන්න බැරි නම් එයා හොද ගුරුවරයෙක් වෙන්නේ නෑ.

අනික කවුරු හරි හිතනවා නම් මේක පැය හයේ රස්සාව. මාස තුනක් නිවාඩු. එක හන්දා උගන්නන එක මාර ලේසියි කියලා, ඒ හිතන අයට ලොකු වැරදීමක් වෙලා. ඒ පැය හය කවර් කරන්න වෙන මහන්සිය දන්නේ ගුරුවරු විතරයි. අනිත් එක සමහරු හිතනවා උපාධියක් තිබ්බ පළියට උගන්නන්න පුළුවන් කියලා. ඒකත් ලොකු වැරදීමක්. උපාධි නැති මිනිස්සු උපාධි තියෙන අයටත් වඩා හොදින් උගන්නනවා බර්ටියා අනන්තවත් දැකලා තියෙනවා. උගැන්වීම කියන්නේ උපතින්ම ගෙන එන්න ඕන හැකියාවක් (Born Talent) කියලයි බර්ටියා හිතන්නේ. උපාධිය එකට උදව්වක් වෙනවා.

KB 2020.10.12

සුපුන් සරා සඳ

බර්ටියා කාළයක් මීගමුවේ ජාත්‍යාන්තර පාසලක ඉගැන්නුවා. නෑ නෑ දැන් ඉන්න එක නෙවෙයි. බර්ටියට මතක විදිහට 2010 අවුරුද්දේ. ඔය ඉස්කෝලෙට ආවා විද්‍යාව උගන්නන්න අළුත් ගුරුතුමියක්. මේ ගුරුතුමිය ගැන බර්ටියට ආදර සිතක් පහල වුනා. ඇස් වලින් දොඩවපු ප්‍රේමයක් නම් තිබ්බේ නෑ. ඒත් ඒක පාර්ශවික ආදරයක් ඇති වුනා බර්ටියගේ සිතේ. බර්ටියගේ යාළුවෙක් වෙච්ච කල්හාරිට මේ ගැන කිවුවහම කල්හාරි කිව්වේ එයාගේ හිතේ වෙන කෙනෙක් ඉන්නවා කියලා. ඔය හේතුව නිසා බර්ටියගේ ආදරය සදාකාලයටම අප්‍රකාශිත ප්‍රේමයක් බවට පත්වෙලා ගියා.

බර්ටියා ඒ ජාත්‍යාන්තර පාසලෙන් අයින් වෙන්න කලීන් මේ ගුරුතුමී අයින් වෙලා ගියා. දැන්නම් මේ ගුරුතුමිය රජයේ පාසලක උගන්නනවා. කළාතුරින් දවසක බර්ටියා දකිනවා මේ ගුරුතුමී එයාගේ ඉස්කෝලෙට ඇවිදගෙන යනවා. බර්ටියට දැන්නම් ඉස්සර තිබ්බ ආදරණීය හැඟීම් නැතිවෙලා ගිහිල්ලා. මේ බර්ටියා ඒ දවස් වල තිබ්බ ඒ ආදරය වෙනුවෙන් ලියපු නිසදැසක්.

අඳුරු අහස් කුසට පෑයූ
සුපුන් සරා සඳ ඔබය
වියළී ඉරි තැලුණු බිමට
ඇද හැළුණු වැසි දියද ඔබය
ගමන් වෙහෙස නිමා කළ
සුවිසල් තුරු හිසද ඔබය
සුවිසල් තටාකෙක පිපි
එකම සියපතද නුඹය
හඳපානේ වැලි තලාවල
මල් සැලූ අප්සරාවියද ඔබමය
වේදනාවෙන් පිරි මහද
සුවපත් කරනට ගලා ආ
සිහිල් පවන් පොදත්
ඔබමය දයාබරිය
මහද එකළු කළ සඳවතිය
අවසර දෙන්න මට
දිවි ඇති තුරාවටම
ඔබ හා සිනහවන්නට
ඉඩදෙන්න ඔබ හා සැප දුක
එක්ව උසුලන්නට
___________________________________________________________________
KB 2010.06.26

බොනී සහ ක්ලයිඩ්

ලෝක ඉතිහාසය පුරාම විවිධ පුද්ගලයින් විවිධ ආකාරයේ දේවල් හේතුවෙන් ප්‍රසිද්ධියට පත්ව තිබෙනවා. එයින් කොටසක් මිනිසාට හෝ සමාජයට කරන ලද යහපත හේතුකොටගෙනත් තවත් කොටසක් මේ සමාජයට කරන ලද අයහපත හෝ හානිය හේතුවෙනුත් ප්‍රසිද්ධියට පත්ව ලෝක ඉතිහාසය තුල සිය නම් රන් අකුරෙන් හෝ කළු අකුරෙන් ලියවා ගැනීමට සමත්වෙනවා.

ඇමරිකානු ඉතිහාසය තුළ විටින් විට විවිධාකරයේ අපරාධකරුවන් ඉස්මතුවෙනවා. මේ අතරින් අල් කැෆොන් (Al Capone), ජොන් ඩිලින්ජර් (John Dilinger), බේබි ෆේස් නෙල්සන් (“Baby Face” Nelson), මා බේකර් (Ma Baker), මැෂීන් ගන් කෙලී (“Machine Gun” Kelly), බොනී සහ ක්ලයිඩ් (Bonnie & Clyde) මේ අතරින් මතකයේ රැදෙන නම් කිහිපයක්.

මේ නම් අතරින් බර්ටියා අද කතා කරන්න බලාපොරොත්තු වෙන්නේ අවසානය කියපු ඇමරිකාව බියෙන් සලිත කළ දාමරික යුවල ගැනයි. මොවුන් දෙදෙනා හා ඔවුන්ගේ සගයින් එක්ව කරගෙන ගිය මංකොල්ල කෑම් දාමය අවසන්වන්නේ 1934 මැයි මස 23 වෙනිදා සිදුකරන ලද රැක සිට පහර දීමකින්.

     බොනි එලිසබෙත් පාකර් (Bonnie Elizabeth Parker) වර්ෂ 1910 ඇමෙරිකාවේ      ටෙක්සස් ප්‍රාන්තයේ දරුවන් තිදෙනෙකුගෙන් යුත් පවුලක දෙවෙනියා ලෙස      මෙළොව එළිය දකිනවා. බොනී දක්ෂ කිවිදියක් බව දන්නේ ඇයව ළගින්ම ඇසුරු      කරන්නන් පමණයි. ඇගේ වයස අවුරුදු හතරේදී ඇගේ පියා මිය යනවා. වයස අවුරුදු      16 ට දින හයකට පෙර ඇය ඇගේ පෙම්වතා වන රෝයි තොර්ටන් (Roy      Thornton) හා විවාහ වුවත් එම විවාහය කෙටි කළකට සීමා වෙනවා. ඔවුන්      කිසිවිටෙකත් දික්කසාද නොවුනත් ඔවුන් කිසිදා යළි මුණ ගැහෙන්නේ නෑ. ඇය මිය      යන මොහොත දක්වාම මේ විවාහයේ මුදුව ඇගේ අතේ දක්නට ලැබෙනවා.

     ක්ලයිඩ් චෙස්නට් බරෝ (Clyde Chestnut Barrow) වර්ෂ 1909 දී ටෙක්සස් වල      දූගී ගොවි පවුලක පස්වන දරුවා ලෙස උපත ලබනවා. මේ ගොවි පවුල 1920 ඩලස්      ප්‍රාන්තයේ පදිංචියට යනවා. ක්ලයිඩ් පළමු වතාවට පොලිස් අත්අඩංගුවට පත්වන්නේ      කූලී මෝටර් රථයක් නිසි වෙලාවට බාර නොදීමේ හේතුව නිසයි. සමහර      අවස්තාවලදි ඔහු නිත්‍යානුකූල රැකියා වල නියැලුනත් බොහෝ විට වාහන සොරකම්      කිරීම, සේප්පු විවෘත කිරීම, කඩ සාප්පු මංකොල්ල කෑම වැන නිතිවිරෝධි ක්‍රියා වල      ඔහු නියැලෙනවා

     මොවුන් දෙදෙනා පළමුවෙන් මුණ ගැහෙන්නේ ටෙක්සස් ප්‍රාන්තයේදී. ඒ 1930      ජනවාරි මාසයේ පස් වනදා (නිවැරදිම වාර්තා නොවේ). එකිනෙකා මුණ ගැහැණු      විටම ප්‍රේමයෙන් බැදුණු මොවුන් දෙදෙනාගේ ප්‍රේම සවාරිය නිමවන්නේ ක්ලයිඩ් රථ වාහන සොරකමකට වරදකරුවීමත් සමඟින්. මෙයට වරදකරු වන ක්ලයිඩ් සිරදඩුවම් ලබනවා.

වරක් බොනී විසින් රහසේ සඟවාගෙන ගිය ගිනි අවියක ආධාරයෙන් ඔහු සිර බාරයෙන් මිදි පලා යෑමට සමත් වුවත් මොවුන් දෙදෙනාම නැවත වරක් නීතියේ රැහැනට අසුවෙනවා. හිර දඩුවම් විහින අතර ක්ලයිඩ් විවිධ ලිංගික අඩත්තෙට්ටම්වලට අපහරණයන්ට ලක්වන අතර වරක් සිය අපයෝජකයාගේ හිසට යකඩ පයිපෙකින් පරදි දී ඔහුව මරාදමනවා. කෙසේ නමුත් මේ පිළිබඳ වගකීම මරණ දඩුවම ලබා සිටි වෙනත් සිරකරුවෙක් බාර ගැනීම නිසා ක්ලයිඩ් මරණ දඩුවමෙන් බේරෙනවා.

1932 පෙබරවාරි මාසයේදී ඇප පිට නිදහස්වන ඔහු සිය අපරාධ රැල්ල ආරම්භ
කරන්නේ ෆුල්ට්ස් (Fults) නම් සහායකයා සමඟ. සිරෙන් නිදහස් වන විට ඔහු අමුතුම පුද්ගලයෙක් බවට පත්ව සිටි බව ඔහුගේ සොයුරිය වන මේරි වරක් පවසනවා. මේ අපරාධ රැල්ලේ ප්‍රධාන ඉලක්කය බවට පත්වෙන්නේ ගබඩා සහ ඉන්ධන පිරවුම් හල්. මාස කීපයකට පසුව සිරෙන් නිදහස් වන බොනී සිය පෙම්වතා සමඟ මේ අපරාධ
රැල්ලට එකතු වෙනවා.

1932 අග භාගය වන විට බොනී සහ ක්ලයිඩ් කල්ලිය හා එකතු වන්නේ රෙමන්ඩ් හැමිල්ටන් (Raymond Hamilton) නම් තරුණ තුවක්කුකරුවා. මාස කීපයකට පසුව මෙම කල්ලියෙන් ඔහු ඉවත්වෙනවා. ඒ වෙනුවට ඔවුනට එකතු වන්නේ විලියම් ඩැනියෙල් ජොන්ස් (William Daniel Jones) නම් පුද්ගලයා. පසුව මොවුන් තිදෙනා සමඟ ක්ලයිඩ්ගේ සොහොයුරෙක් හා ඔහුගේ බිරිද (Buck and Blanche Barrow) එක්වීමෙන් පස් දෙනෙක්ගෙන් සමන්විත කල්ලියක් බවට පත්වෙනවා.

මේ කල්ලියේ මංකොල්ලකෑම් හා මිනිමැරුම් වැඩි කලක් නොයාම පොලීසියට හා අනිකුත් නීති රකින් ආයතනවලට හිසරදයක් වන්න පටන් ගන්නවා. මොවුන් විසින් සිදුකරන මේ දරුණු මංකොල්ලකෑම් පුවත්පත් ගණනාවකම ප්‍රධාන සිරස්තල බවට පත්වෙන්නේ බොහොම කෙටි කාලයක් තුලයි. 1933 දී ඇති වන ගැටුමකදී බක් මාරාන්තික තුවාල ලබන අතර බ්ලන්ච් අත් අඩංගුවට පත්වනවා. ඉන් අනතුරව
ජොන්ස් අත් අඩංගුවට පත්වුවත් ක්ලයිඩ් යුවල අල්ලා ගැනීමට නීති නිලධාරීන්ට හැකියාවක් ලැබෙන්නේ නෑ.

     1933 නොවැම්බර් මස 22 ටෙක්සස් හී ෂේරීෆ් කාර්යයාලය මොවුන්      දෙදෙනා අල්ලා ගැනීමට උපක්‍රමක් යෙදුවත් එයත් සාර්ථක වෙන්නේ      නෑ. මෙහිදී ඇතිවන දරුණු වෙඩි හුවමාරුවකින් අනතුරුව මොවුන්      දෙදෙනා පලා යනවා. 1934 ජනවාරි මස 16 වන දින මොවුන් දෙදෙනා      රේමන්ඩ් හැමිල්ටන් ඇතුළු සිරකරුවන් පස්දෙනෙක් මුදාගන්නවා.      මෙහිදී පලායන සිරකරුවන්ට ආරක්ෂාව සපයන්නේ මැෂින්      තුවක්කුවක් අතින් ගත් බොනී විසිනි.

     1934 අප්‍රේල් 01 පොලිස් නිලධාරීන් දෙදෙනෙක් මොවුන් විසින් මරා      දමන අතර අප්‍රේල් මස 4 වෙනිදා පොලිස් කොස්තාපල්වරෙක්      මොවුන්ගේ ප්‍රහාරයකින් මාරාන්තික තුවාල ලබනවා. මීට අමතරව      මොවුන් විසින් පොලිස් ප්‍රධානියෙක් පැහැරගනු ලබනවා. මේ වන විට      නීති නිලධාරීන් මොවුන් අල්ලා ගැනීමට පිඹුරුපත් සකසමින් සිටියත් ඒ සෑම දෙයක් මිදී පැනගැනීමට මෙම කල්ලියට හැකියාව ලැබෙනවා. රටපුරා මොවුන්ගේ ජායාරෑප ප්‍රදර්ශනය කර මොවුන් ගැන ඔත්තු සපයන්නන්ට මුදල් ත්‍යාග පිරිනැමීමමට කටයුතු කරනවා. ඒත් එයින් කිසිදු ප්‍රථිපලයක් ලැබෙන්නේ නෑ.

මොවුන්ගේ ප්‍රහාරකින් මේජර් ජෝ ක්‍රොව්සන් (Major Joe Crowson) මියයෑමෙන් අනතුරුව මෙම කල්ලිය නීතියේ රැහැනට හසුකරගැනීම නීති නිලධාරින් විසින් දැඩි ක්‍රියා මාර්ග වලට එළඹෙනවා. ටෙක්සස් හී නීති නිලධාරින් (The Texas Department of Corrections) විසින් හිටපු ටෙක්සස් රේන්ජර්වරයකු වන කැප්ටන් ෆ්‍රෑන්ක් හැමර් (Captain Francis Augustus Hamer) සහය ලබාගන්නවා. මොහු ඉතාමත් දක්ෂ නිලධාරියකු වන අතර මරණ 53 ඔහුගේ නම යටතේ සඳහන් වෙනවා. කැප්ටන් ෆ්‍රෑන්ක් හැමර් තම සහයකයා ලෙස තෝරා ගන්නේ විශ්‍රාමික ටෙක්සස් රේන්ජර් වරයකු වන බෙන්ජමින් “මැනී” ග්ල්ට් (Benjamin Maney Gault). මේ වන විට මොවුන් සේවය කළ ටෙක්සස් රේන්ජර්ස් නම් නීතී ආයතනය ටෙක්සස් හී නගරාධිපතිවරිය විසින් විසිරවා හැරයි තිබෙන්නේ.

     බොනී සහ ක්ලයිඩ් කල්ලියේ මංකොල්ලකෑම් දාමය හොදින් අධ්‍යනය කරන      ෆ්‍රැන්ක් එහි යම් කිසි රටාවක් හදුනාගන්නවා. මේ රටාව ඔස්සේ දිගටම මොවුන්      ලුහුබදින ෆ්‍රැන්ක් හා මැනී තවත් නීතී නිලධාරීන් හතර දෙනෙක් සමඟ ලුවිසියානා      ප්‍රදේශයේ දුෂ්කර ගම්බද පාරක සැඟව සිට කරන පහරදීමක් සැලැසුම් කරනවා.      මොවුන් දෙදෙනා ටෙක්සස් නීති නිලධාරීන් වු හින්ටොන් (Hinton), ඇල්ක්‍රොන්      (Alcorn) සහ ලුවිසියානා නීති නිලධාරීන් වු හෙන්ඩර්සන් ජොර්ඩන් (Henderson      Jordan) සහ ෆ්‍රෙන්ටිස් මොරේල් ඕක්ලි (Prentiss Morel Oakley) සමඟ මේ පාර      අසල වනයේ සැඟවී සිටිනවා.

     1934 මැයි මස 23 වෙනිදා උදෑසන 9.15 පමණ බොනී සහ ක්ලයිඩ් විසින්      පදවාගෙන යන ෆොර්ඩ් වී8 (Ford V8) වර්ගයේ මෝටර් රථයේ සද්දය මේ සැඟව      සිටින පිරිසගේ කන වැකෙනවා. ඉදිරිපසින් පාර හරස් කර වාහනයක් නවතා      තිබෙන්නේ මොවුන්ගේ පලායාව වැලක්වීමටයි. වාහනයේ අයිතිකරු බොනී සහ      ක්ලයිඩ් හොදින් හදුනන අයෙක්. වාහනයේ කාර්මික දෝෂයක් ඇති බව හගවන      මෙන් හැමර් කලින්ම මේ පුද්ගලයාට උපදෙස් දී තිබුණා.

     හැමර් සිතු ලෙසම බොනී සහ කලයිඩ් මේ උගුලට හසුවෙනවා. වාහනය නවත්වන      අවස්ථාවේ සැඟවී සිටින තැන්වලින් එළියට එන නීති නිලධාරීන් බොනී සහ ක්ලයිඩ්      යුවලට දැවැන්ත වෙඩි ප්‍රහාරයක් එල්ල කරනවා. ඔවුන් සතු ගිනි අවිවල වෙඩි උණ්ඩ      ඉවරවන තුරු වට 130 පමණ එක දිගට වෙඩි පහරවල් එල්ල කරනවා. ඕක්ලි තබන වෙඩි පහරක් හිසටම වදින ක්ලයිඩ් ක්ෂණයකින් මියයනවා. ඔවුන් ලැබූ වෙඩි පහරවල් වලින් මොහොමයක් මාරාන්තික එවා වන බවට රජයේ වාර්තා වල සඳහන් වෙනවා.

හින්ටොන්ගේ හා ඇල්ක්‍රොන්ගේ වාර්තාවල සඳහන් වන පරිදි, සෑම නිලධාරියෙක් සතුවම ෂොට් ගන් එකක් ස්වයංක්‍රීය රයිෆලයක් හා පිස්තෝලයක් තිබී ඇත. ඔවුන් වෙඩි තැබීම ආරම්භ කර ඇත්තේ ස්වයංක්‍රීය රයිෆල්වලින්. ෆොඩ් රථය ඔවුන් කිට්ටුවට ඒමටත් පෙර ඒවායේ උණ්ඩ අවසන් වී ඇති අතර ඊළගට වෙඩි තැබීමට පාවිච්චි කරන්නේ ෂොට්ගන්. මේ වන විට මෝටර් රථය දුමින් පිරීගොස් ඇති අතර එය ගිනි ගනීවිදැයි සැකයක් ඔවුන්ට පහලවී තිබුණා. ෂොට්ගන් වල උණ්ඩ ඉවරවීමෙන් අනතුරුව තමන් සතු පිස්තෝල යොදාගෙන ඔවුන් දිගටම මොටර් රථයට පහර දෙනවා. මේ වන විට මෝටර් රථය ඔවුන් පසුකර ගොස් පාරේ ඇති අගලකට වැටී අවසානයි. වාහනය නැවතුණු පසුත් ඔවුන් දිගින් දිගටම එයට වෙඩි තබනවා. ඔවුන්ගේ වචනයෙන්ම පවසතොත් ඔවුන් එහිදී කිසිම අවස්තාවක් ගැනීමට සුදානම් (We weren't taking any chances) වී නෑ.

වාහනය සොදිසි කරන විට එය තුල තිබී සොරකම් කරන ලද ස්වයංක්‍රීය රයිෆල් (automatic rifles), අත් තුවක්කු (handguns), ස්වයංක්‍රීය ෂොට් ගන් (sawed-off semi-automatic shotguns) සමඟ උණ්ඩ වට 7000 පමණද විවිධ ප්‍රාන්ත වල වාහන නොම්බර තහඩු 15 ක් පමණද එහි තිබී ඇත.

මොවුන් දෙදෙනාගේ මරණයේ පුවත බොහෝ ඉක්මනින් නගරය අවට ජනතාව අතර පැතිර ගොස් ඇති අතර මොවුන්ගේ මළ සිරුරු නැරඹිමට දහස්ගණනක ජනතාවක් එම නගරයට එක්රොක්වී තිබෙනවා. මෙම ජනතාව අතරින් බොහෝ දෙනෙක් මොවුන් දෙදෙනාගේ සිරුරින් මතක සටහන් ලබා ගැනීමට උත්සාහ කර ඇති අතර සමහරෙක් බොනීගේ ඇදුමේ රෙදි කැබලි මෙන්ම කොණ්ඩ කැබැලිත් කපාගෙන ගොස් තිබෙනවා. තවත් අයෙක් වාහනයේ වීදුරු කැබලි පවා සමරු සටහන් ලෙස එකතු කරගෙන තිබෙනවා.

බොනී සහ ක්ලයිගේ කැමත්ත වුයේ එක ළගම සමාදානයේ සැතපීමට වුවත් බොනීගේ මව මෙයට විරුද්ධ වී තිබෙනවා. බොනීව ප්‍රථමයෙන් මිහිදන් කරන ලද්දේ ෆිෂ්ට්‍රැප් සුසාන භූමියේ (Fishtrap Cemetery) වුවත් 1945 දී ඇයගේ සිරුර ඩලාස් හී නිව් ක්‍රවුන් හිල් සුසාන භූමියේ (New Crown Hill Cemetery) මිහිදන් කෙරෙනවා. මැයි මස 26 දින බොනීගේ අවසන් කටයුතු සිදු කරන ලද අතර එයට 20,000 පමණ පිරිසක් සහභාගී වි තිබෙන අතර සෑම අතින්ම මල් ඇගේ අවසාන ගමන සැරසීමට එවා තිබුණා. එලෙස මල් හා සමරු සටහන් එවු අය අතරින් විශේෂිත පුද්ගලයින් දෙදෙනෙකු ලෙස සටහන් වෙන්නේ ෆ්‍රිටී බොයි ෆ්ලොයිඩ් (Pretty Boy Floyd) හා ජොන් ඩිලින්ජර් (John Dilinger) නම් දාමරිකයින් දෙදෙනයි.

ක්ලයිඩ්ගේ අවසන් කටයුතු සිදුකර තිබෙන්නේ මැයි මස 25 දින සවස් කාලයේ ඩලාස් වල වෙස්ටර්න් හයිට්ස් (Western Heights Cemetery) සුසාන භුමියේ. මෙයට 15,000 පමණ පිරිසක් සහභාගී වී තිබෙනවා. ඔහුව මිහිදන් කර ඇත්තේ ඔහුගේ සොහොයුරෙක් වන මර්වින් අසලින්. ඔවුන් දෙදෙනා අදටත් එකම කළුගල් ස්මාරකයක් හිමිකර ගනිමින් අද දක්වාම එහි නිදනවා. එහි සඳහන් වන්නේ "Gone but not forgotten" ලෙසයි.

වර්ෂ 1935 දී ටෙක්සස් හි නගරාධිපතියගේ විශ්‍රාම යෑමෙන් අනතුරුව ටෙක්සස් රේන්ජර්ස් නීති ආයතනය නැවත වරක් සේවයේ පිහිටුවා තිබෙනවා. මැනී නැවත වරක් එහි රැකියාව ලබා 1947 දෙසැම්බර්බර් මස 14 වන දිය මියයනතෙක්ම එහි ටෙක්සස් රේන්ජර්වරයකු වශයෙන් සේවය කරනවා. ටෙක්සස් රේන්ජන්වරුන් අතර ග්‍රේෂ්ඨයෙක් ලෙස කැප්ටන් ෆ්‍රැන්ක් හැමර් අදටත් සලකනවා. නැවත සේවය එක නොවන ඔහු සිය බිරිද වන ගැලැඩිස් සමඟ නිහඩ ජීවතයක් ගත කරනවා. ඔහු 1955 ජූලි මස 10 වෙනිදා මිය යනවා. මොවුන් දෙදෙනාගෙම සිරුරු මිහිදන් කර ඇත්තේ ඔස්ටින් මතක උද්‍යාන සුසාන භූමියේ (Austin Memorial Park Cemetery).

බොනී සහ ක්ලයිඩ්ගේ ජීවිත කතාව චිත්‍රපට, රූපවාහීනි වෘතාන්ත, සින්දු, වේදිකා නාට්‍ය, පොත් පත් වලටත් පාදක වී තිබෙනවා. 1958 දී මොවුන් දෙදෙනගේ ජීවිත කතාව චිත්‍රපටයක් ලෙස එළි දකිනවා The Bonnie Parker Story ලෙසින්. නැවත 1967 දී Bonnie and Clyde ලෙසින් තවත් චිත්‍රපටයක් එළි දකිනවා. මොවුන් දෙදෙනා පසු පසු හඹා යෑමේ කතා පුවත 2019 වසරෙදි චිත්‍රපටියක් ලෙස එළි දකිනවා The Highwaymen ලෙසින්. එය නම් විශිෂ්ඨ චිත්‍රපටියක්. බලලා නැති කෙනෙක් බලන්න. මේ අවසාන වෙඩි තැබීමේ ජවනිකාව ඉතාමත් තාත්වික ආකාරයට එහි දක්වනවා.

ඡායාරෑප හා තොරතුරු ජාලයෙනි. සමහර නම්වල සිංහල පරිවර්තන නම් එතරම්ම නිවැරදි නැතිව ඇති.

KB 2020.10.08

ඉස්කෝලේ කාලේ මං 5 - ශ්‍රමදානය

     ගොඩ දවසකින් බර්ටියට කතාවක් ලියන්නත් බැරිවුනා බ්ලොග් එකට.      මේ කියන්න යන ශ්‍රමදාන කටයුත්තට තමයි බර්ටියා පළවෙනි පාරට      පොදු වැඩක් එහෙමත් නැත්නම් සමාජ සේවා කටයුත්තක් විදිහට      සහබාගී වුනේ. බර්ටියට මතක විදිහට බර්ටියා එතකොට හිටියේ      ඉස්කෝලේ 10 වසර පන්තියේ. ඒ කියන්නේ 94 අවුරුද්දේ. අපේ      ඉස්කෝලේ ප්‍රථමාධාර කවයේ විසිවෙනි  සංවත්සරය වෙනුවෙන් තමයි      මේ කටයුත්ත ලෑස්ති කරලා තිබ්බේ. අපිට වඩා වැඩිමල් අයියලා      සෙට් එක තමයි මේ ශ්‍රමදාන කටයුත්ත සංවිධානය කරලා තිබ්බේ.      බර්ටියටත් ඉතින් මේකට සහබාගීවීමේ අවස්තාව ලැබුණා ප්‍රථමාධාර      කවයේ සාමාජිකයෙක් විදිහට.

     බර්ටියගේ අතිජාත මිත්‍රයන් වෙන ගමයයි පොකයයි මේ වැඩසටහනට      ආවා කියලා මතකයි. කොමනයි වවුලයි ගැන මතකයක් නෑ. ශ්‍රමදානය කරන්න තෝරගෙන තිබ්බේ ගම්පහ වතුරගම (205) බස් පාරේ බටේ පොල හන්දියේ තිබ්බ ළමා නිවාසයක්. මේ ළමා නිවාසේ හිටපු ළමයි අය සාමාන්‍ය අයට වඩා වෙනස්. ඒ අයට බුද්ධි වර්ධනයේ ගැටළුවක් තිබ්බා. අපි අර කට වහරේ කියන්නේ මන්ද බුද්ධික ළමයි කියලා. බර්ටියා ඒ ලෙවල් කරන කොට තමයි දැන ගත්තේ මේ ළමයි පෙලෙන්නේ ඩවුන්ස් සින්ඩ්‍රෝම් (Down’s syndrome) කියන තත්වයෙන් කියලා. සමහර වෙලාවට මේ තත්වය මොන්ගෝලීයතාවය කියලත් කියනවා. සමහරු කෙටියෙන් මොංගල් ළමයි කියලත් කියනවා.

ඩවුන්ස් සින්ඩ්‍රෝම් කියන්නේ ජාන විකෘතිමය තත්වයක් නිසා ඇති වන ජාන ගත රෝගයක්. ඒකට කිසිම පිළියමක් නෑ. මේ ජාන ගත රෝගයේ වර්ග තුනක් දකින්නට පුළුවන්. බුද්ධිය වර්ධනය වෙන්නේ ගොඩක් හෙමින්. මේ ඇරුණහම හෘද රෝග, ලිංගිකව පරිණත නොවීම, පැතලි නාසය වැනි ලක්ෂණ ගොඩක් දකින්න පුළුවන් මේ දරුවන්ගේ. ඒ ගැන බර්ටියා වැඩිදුර කතා කරන්න යන්නේ නෑ. මේ දෙවල් මොනවා වුනත් මේ දරුවනුත් මිනිස්සු කියන එක මතක තියාගන්න ඕන. බර්ටියා ඇතුළු කට්ටියටම ඒ දවස් වල මේ දේවල් ගැන අවබෝධය තිබ්බේ හරිම අඩුවෙන්.

ඔය මදෑ ඒ ගැන. දැන් ආයේ කතාවට එමු. කොහොම හරි ප්‍රථමාධාර කවයේ අපිට වඩා ජේෂ්ඨ සහෝදරයෝ වන මාලින්ද, මුතුගල, පීරිස්, වැද්දා රණසිංහ, සුරේෂ්, ලලිත් අයියලා එක්ක අපේ සෙට් එකයි අපිට වඩා බාල සෙට් එකකුයි ඒ කියන්නේ ඔක්කොම කට්ටිය 20 විතර මේ වැඩේට සෙට් වුනා. වතුරගම බස් එකේ ඇවිල්ලා බටේපොල හන්දියෙන් බහිනකොට පොකයත් එතනට ඇවිල්ලා හිටියා. මේ වැඩේට අපේ කවය බාර ගුරුතුමා වන ජයසේකර සරුත් සහබාගී වුනා. අපි ගෙට්ටුවෙන් ඇතුලට යනකොට මේ අය එක පාරටම මේ කට්ටිය අපිව වටකරගන්න කොට හිතට බයකුත් ආවේ නැතුවා නෙවෙයි.

අපි එනවා කියලා කලින් දැනුම් දිලා තිබ්බ නිසා එතන හිටපු නිලධාරීතුමත්
එක්ක කතා කරලා අපිට කරන්න තියෙන වැඩකටයුතු ගැන දැනුවත් වෙන එක තමයි මුලින්ම කලේ. මේ වැඩේ කොටස් තුනක් තිබ්බා. එකක් ශ්‍රමදානය. දවල් කෑමෙන් පස්සේ දෙකට විතර පොඩි විවිධ ප්‍රසංගයක්. හවස 5 ට විතර පන්සලට යනවා බෝධි පූජාවකට. ඔය විදිහට තමයි වැඩසටහන තිබ්බේ. අපිට ඇදුම් මාරු කරගන්න කාමරයක් දුන්නා. අපිත් ඉතින් ලෑස්ති වෙලා එළියට බැස්සා ශ්‍රමදානෙට.

ඒ ළමා නිවාසේ තිබ්බේ අක්කර ගාණක පොල් වත්තක. අපිට ඒ වත්ත සුද්ද කරන්න තමයි තිබ්බේ. අපේ උදව්වට ඒ ළමා නිවාසේ ඉන්න ළමයි ටිකත් ආවා. එයාලටත් ඒ වැඩ කරන්න පුරුදු කරලා තිබ්බා. බර්ටියලගේ සෙට් එකට වඩා ඒ ළමයින්ට වැඩ පුළුවන්. අපේ එවුන් රජ හොරුනේ. ඉතින් ඒ ළමයි එක්ක කදේ දාගෙන අපිත් වැඩ කරන්න ගත්තා.

ඔය අතර හිටියා කැපී පෙනෙන චරිත කීපයක්. බර්ටියට එහෙම දෙන්නෙක් ගැන මතකයි. එක්කෙනෙක් හිටියා පොර වාහන පිස්සෙක්. ඇවිදින්නේ නෑ දුවනවා වාහනයක් වගේ. යනකොට එනකොට “බීප්” ගාලා හෝන් පාරක් වදිනවා. ඉස්සෙල්ලාම හොන් පාර වැදුනහම අපි උඩ ගිහිල්ලා බැලුවා මොකක්ද යකෝ මේ කන ගාවින් වැදුනේ කියලා. බලනකොට මේකා. පොර පොල් ගහකින් පොල් ගෙඩියක් වැටුණ ගමන් බීප් ගාලා දුවගෙන යනවා පොල් ගෙඩිය අහුලගන්න. හොදට කතා බහ කරනවා. එහෙම අඩුවක් තියෙනවා කියලත් කියන්න බැරි තරම්. අනිත් කෙනාව මතක තිබ්බේ නම් පොර දාර හස්ත කර්මාන්ත කාරයෙක් නිසා. කොයි වෙලාවේ බැලුවත් කෙළින් කරන් අත් කරත්තේ දක්කනවා.

     කොහොම කොහොම හරි වත්ත සුද්ද කරලා ඉවර කරලා අපි මූණ කට      හෝදගන්න ගියා. ඒ වෙලාවේ තමයි ඇත්තම මන්ද බුද්ධිකයෝ කවුද      කියලා මාට්ටු වුනේ. බිම බැදපු ලොකු සිමෙන්ති ටැංකියකට වතුර      පුරවලා තියෙනවා නාන රෙදි හෝදන වැඩ වලට. ඒකට බාල්දි දාලා      වතුර ගන්න පුළුවන්. නිවාසේ ළමයි ටික බොහොම පිළිවෙළට බාල්දි      වලින් වතුර අරන් නාලා කරලා බොහොම පිළිවෙළට ගියා. ඒවා      ඔක්කොම පැත්තකට වෙලා බලන් හිටපු අපේ එවුන් ජබෝස් ගාලා අර      වතුර ටැංකියට පැන්නා. නිවාසේ බාර කට්ටියට හිතෙන්න ඇති වැරදි      මිනිස්සු තමයි ඒකේ තියන් ඉන්නේ කියලා.

     ඊට පස්සේ අපි දවල්ට කෑවා. අපිට කෑම එහෙන් ලෑස්ති කරලා තිබ්බා.      අපේ එවුන්ටත් කන්නම බෑනේ. බුරිය උල්වෙනකම් කාපු අපේ එවුන්      විවිධ ප්‍රසංගයට ලෑස්ති වුනා. එයාලත් ඒ වැඩේට ලෑස්ති වෙලා හිටියා. සංගීතය, නැටුම් වගේ දේවල් වලට ඒ ළමයි හරිම දක්ෂයි. එයාලා බොහොම ලස්සනට එයාලගේ ගායන වාදන නැටුම් ඉදිරිපත් කලා. අපේ එවුනුත් වැඩ දාන්න ගිහිල්ලා තව පොඩ්ඩෙන් වරිගෙත් නහගන්නවා. තබ්බා ගහන්න බැරි සුරේෂයා තබ්ලා ගහන්න ගිහිල්ලා තබ්ලාවේ තිබ්බ බදාම හූරුපු විත්තිය ප්‍රසිද්ධ කතාවක් වෙලා තිබ්බා පහුකාලෙක. පිරිස් අයියා නම් පුරුදු විදිහට බට නලා පාරක් ගැහුවා කියලා මතකයි.

මේ වැඩ සටහන ඉවර වුනාට පස්සේ අපිට තිබ්බේ ඒ ළමයිනුත් එක්ක පන්සල් යන්න. පන්සලට කිලෝමීටරයක් විතර පයින් යන්න ඕන. අපිත් ඉතින් ඒ ළමයිනුත් එක්ක පේළි හැදිලා මල් හඳුන් කූරූ අතුලු අවශ්‍ය දේවල් අරන් පන්සලට යන්න පිටත් වුනා. බර්ටියයි ගමයයි සුරේෂ් අයියයි එක්ක තමයි අර වාහන පිස්සා ආවේ. පොර අපිත් එක්ක මාර විදිහට පිට් වුනා. පොරට පන්සලට එන ගෑණු ළමයෙක් ගැන පොරට සිතක් පහල වෙලා. ඉතින් අපේ ලව් විශාරදයෝ වෙච්ච ගමයයි සුරේෂ් අයියයි පොරට ලව් ලෙටර්ස් ලියන්න උගන්නනවා. සුරේෂ් අයියා තමයි වැඩේ පටන් ගත්තේ. උන් දෙන්නා කියපු විදිහට ලියුම ලියන්නේ මෙහෙම. මගේ සීනී බො‍ලේ. හකුරු පලුව. මම ඔයාට බොක්කෙන්ම ලව්. මම ඔයාට පානුයි ලුකයි කවන්නම්. ඔය පාන් කතාව එකතු කලේ අපේ ගමයා. ඕකට තියෙන්නේම ඔය ජාතියේ මොංගල් අදහස් තමයි. පොරව හරි නම් එහේ තියලා එන්න තිබ්බා. අපරාදේ ඒ දවස් වලා ඕක මතක් නුනේ.

පන්සලට සෑහෙන දුරක් ඇවිදගෙන යන්න තිබ්බා. ගම ඇතුලේ තමයි පන්සල තියෙන්නේ. ඒක බොහොම පරණ ඒ වගේම ලස්සන පන්සලක්. අපි ඉතින් බොහොම සැදැහැවත් උපාසකයෝ වගේ බෝධි පුජාවට සහබාගී වුනා. බෝධි පුජාව ඉවර වෙනකොට හවස 6.30 විතර ඇති.
ආපහු කරුවලේම ළමා නිවාසෙට ගියා කට්ටියම. නිවාසේ ළමයි ටිකටයි වැඩ කරන කට්ටියටයි ආයුබෝවන් කියලා එහෙන් පිටවෙලා එනකොට පොඩි දුකකුත් දැනුනා. ඒ මොකද කියන්න නම් දන්නේ නෑ.
ආයේ දවසක එන්නම් කියලා අපි කට්ටියම පිටත් වෙලා ආවා, ඒ වෙනකොටත් හොදටම අඳුර වැටිලා තිබ්බ නිසා.

ඒ ඇවිල්ලා සෑහෙන වෙලාවක් පාරට වෙලා ඉන්න සිද්ධ වුනා 205 පාරේ මාර කාර්යක්ෂම බස් සේවයක් තිබ්බ නිසා ඒ කාලේ. කොහොම
කොහොම හරි බර්ටියා සහබාගි වෙච්ච පළවෙනි සමාජ සේවා කටයුත්ත ඔහොම ඉවර වුනා. එදා හැදිච්ච ඒ උණ අද දක්වාම තියෙනවා. බර්ටියා මේ ළඟදි පොකයගෙන් ඇහුවා මේ තැන තාම තියෙනවද කියලා. ඒකයි වවුලයි දෙන්නම කිවුවේ තාම ඒ තැන තියෙනවා කියලා. එහෙනම් අදට ඇති. බර්ටියා ගිහින් එන්නම්.

KB 2020.10.04